«Διαγραφή των χρεών των νοικοκυριών από τις τράπεζες και επανακαθορισμός του ύψους των επιτοκίων των δανείων»
Μείωση των συνολικών δανειακών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες ενός δανειολήπτη ή μιας οικογένειας, ώστε η μηνιαία καταβολή δόσεων σε όλες τις τράπεζες, να μην υπερβαίνει το 30% των μηνιαίων ατομικών ή ....
οικογενειακών αποδοχών.
Για κάθε οικογενειακό εισόδημα που προέρχεται από σχέση μισθωτής εργασίας (πλήρους ή μερικής), συντάξεις και επιδόματα ανεργίας και το οποίο μειώθηκε εξαιτίας απόλυσης, απώλειας της οποιασδήποτε μορφής εργασίας ακουσίως, (κλείσιμο επιχειρήσεων, συγχώνευση κ.α.), άσκησης δημοσιονομικών περιοριστικών πολιτικών, κατάργησης επιδομάτων ανεργίας, μονομερούς νομοθετικής ή εργοδοτικής πρωτοβουλίας (μείωση ημερών εργασίας) να γίνεται απομείωση των δανειακών τους υποχρεώσεων σε ετήσια ή μηνιαία βάση αντίστοιχη της μείωσης των αποδοχών τους
Κούρεμα χρέους σε ποσοστό ίσο με τη μείωση του συνολικού δηλωθέντος εισοδήματος του δανειολήπτη από το έτος έγκρισης του δανείου μέχρι σήμερα
Εκλογίκευση των επιτοκίων, κυρίως στα καταναλωτικά/προσωπικά δάνεια, στις πιστωτικές κάρτες και στα όρια υπεραναλήψεως
AΛ.ΤΣΙΠΡΑΣ: Σας ευχαριστούμε για την παρουσία σας. Σήμερα δίνουμε μια συνέντευξη Τύπου για ένα θέμα που πιστεύω ότι απασχολεί πολλές χιλιάδες νοικοκυριά σε όλη την Ελλάδα και έχει να κάνει με τον υπερβολικό ιδιωτικό δανεισμό –συνήθως μιλάμε για το υπέρογκο δημόσιο χρέος και για την ανάγκη να διαγραφεί μέρος του, να κουρευτεί για να μπορέσει να ανασάνει η ελληνική οικονομία– έχουμε ξεχάσει, ίσως να αναφερθούμε στη μεγάλη ανάγκη ταυτόχρονα να διαγραφεί μέρος και του ιδιωτικού χρέους προκειμένου να ανασάνει ο κάθε πολίτης που σήμερα βρίσκεται στις δαγκάνες του τραπεζικού συστήματος.
Τη συνέντευξη αυτή τη δίνουμε σήμερα γιατί ήταν προγραμματισμένη την ίδια ώρα μια αντίστοιχη επίκαιρη ερώτησή μου προς τον Πρωθυπουργό, τον κ. Παπαδήμο, για αυτό το θέμα.
Όπως αντιλαμβάνεστε, όμως, σε ένα πολιτικό σύστημα που η ίδια η δημοκρατία είναι περιττή πολυτέλεια, η κοινοβουλευτική διαδικασία περισσεύει.
Όπως δεν έγινε ποτέ η συζήτηση που είχαμε ζητήσει, για το PSI, προ ημερησίας διάταξης, αναβλήθηκε μια μέρα πριν και πήγε στις καλένδες, έτσι και ο Πρωθυπουργός έχει να έλθει να μου απαντήσει σε ερωτήσεις που καταθέτω στην Ολομέλεια –στην περιβόητη ώρα του Πρωθυπουργού– πάνω από δύο μήνες. Ίσως θα έπρεπε να την καταργήσουν αυτή την ώρα αφού ο Πρωθυπουργός έρχεται στη Βουλή μόνο όταν πρόκειται να ψηφιστεί κάποιο πακέτο σκληρών μέτρων για να βγάλει μία προετοιμασμένη, από τους συνεργάτες του, ομιλία, όχι όμως για να απαντήσει στα ερωτήματα των Προέδρων των Κοινοβουλευτικών Ομάδων.
Επανέρχομαι όμως στο θέμα μας. Όπως γνωρίζετε, η καταναλωτική δαπάνη στήριξε σε μεγάλο βαθμό τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που εμφάνισε η ελληνική οικονομία τη δεκαετία από το 1998 έως και το 2007. Ωστόσο, η αυξημένη καταναλωτική δαπάνη των νοικοκυριών δεν προέκυπτε από την αύξηση των εισοδημάτων, όλο αυτό το διάστημα, η οποία υπολειπόταν της αύξησης του ονομαστικού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος αλλά προέκυπτε από την προσφυγή στον τραπεζικό δανεισμό, η οποία αντιστάθμιζε την εισοδηματική υστέρηση και επέτρεπε την αύξηση των καταναλωτικών δυνατοτήτων των νοικοκυριών – τις περισσότερες φορές αναντίστοιχα από τις πραγματικές τους δυνατότητες.
Ο δανεισμός, λοιπόν, ήταν ιδιαίτερα εύκολος όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Ήταν ιδιαίτερα εύκολος γιατί ο πιστοληπτικός έλεγχος ήταν τυπικός και όχι ουσιαστικός. Κάποιοι εξηγούν ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη μειώθηκαν τα επιτόκια δανεισμού.
Αυτό είναι εν μέρει αληθές, γιατί, σε σύγκριση με τα επιτόκια στις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης –σε σύγκριση με το μέσο όρο των υπολοίπων χωρών, η Ελλάδα είχε μεγαλύτερα.
Πού λοιπόν οφειλόταν αυτός ο υπερβολικός δανεισμός; Στο γεγονός ότι υπήρχε μία ασυδοσία ακριβώς γιατί ο υπερδανεισμός των νοικοκυριών αποτελούσε σημαντική πηγή κερδοφορίας για το ίδιο το τραπεζικό σύστημα.
Χαρακτηριστικά, θα ήθελα να σας πω, ότι το 2000 τα δάνεια προς τα νοικοκυριά ήταν 10 δις. Το 2012 τα δάνεια προς τα νοικοκυριά είναι 112 δις. Και φυσικά τεράστια ευθύνη γι’ αυτήν την πραγματικότητα έχει η Τράπεζα της Ελλάδας. Ο κ. Παπαδήμος ήταν διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας αυτό το διάστημα που έκανε τα στραβά μάτια, όταν ο δανεισμός ξεπερνούσε τα όρια της πιστοληπτικής ικανότητας των τραπεζών, που η ίδια η Τράπεζα της Ελλάδας έθετε.
Από το 2009 και μετά, όταν μπήκαμε στην κρίση, τα εισοδήματα όλων έχουν μειωθεί ραγδαία. Τα περισσότερα από τα υπάρχοντα δάνεια, με βάση το κριτήριο του εισοδήματος, δεν θα έπρεπε να είχαν εγκριθεί τα χρόνια της ανάπτυξης –πόσο δε μάλλον σήμερα– και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έχουν εκτοξευθεί.
Χαρακτηριστικά, θα ήθελα να σας αναφέρω, τα στεγαστικά δάνεια στο κόκκινο, από το 2008 έχουν υπερδιπλασιαστεί –από 5% του συνόλου, εκτοξεύθηκαν το 2012 στο 12% του συνόλου.
Τα καταναλωτικά δάνεια στο κόκκινο έχουν τριπλασιαστεί –από 8% του συνόλου το 2008, άγγιξαν το 24% το 2012.
Και θα πρέπει εδώ να συνεκτιμηθούν τα πολύ μεγαλύτερα μεγέθη των επισφαλειών, που με διάφορα τρικ ρυθμίσεων, κρύβουν οι τραπεζίτες, με αυτό που ονομάζουμε «δημιουργική λογιστική».
Το ⅓ των διακανονισθέντων δανείων δεν εξυπηρετούνται μετά το διακανονισμό τους γιατί οι διακανονισμοί αφορούν επιμήκυνση και μεγαλύτερη καταβολή τόκων. Με δυο λόγια οι διακανονισμοί εξυπηρετούν τους τραπεζίτες και όχι τους δανειολήπτες.
Οι τράπεζες αρνούνται κάθε συζήτηση για αναγκαίο κούρεμα, την ίδια στιγμή όμως που ενισχύονται με 58 δις –απ’ ότι μάθαμε σήμερα– προκειμένου να ανακεφαλαιοποιήσουν τις απώλειες που θα υποστούν τόσο από το «κούρεμα» των ομολόγων αλλά και τις απώλειες που αφορούν τα επισφαλή δάνεια. Δηλαδή και θα πάρουν χρήματα, δημόσιο χρήμα, διότι θα το πληρώσουν οι Έλληνες φορολογούμενοι το δάνειο αυτό πολύ ακριβά και δεν θα εγγράφουν στους ισολογισμούς τους τις επισφαλείς απαιτήσεις και θα κυνηγάνε, όμως, τους δανειολήπτες για να τα πάρουν πίσω κάποια στιγμή.
Πρόκειται για ένα τεράστιο σκάνδαλο. Η μυωπική ιδιοτέλεια των τραπεζιών που ειρήσθω εν παρόδω –πρέπει να πω– ότι δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ, κάποιοι να χρεοκοπούν το μαγαζί τους και να συνεχίζουν να είναι οι διοικητές σ’ αυτό, να έχουν τα κλειδιά με δημόσιο χρήμα. Χιλιάδες επιχειρηματίες έχουν υποστεί ζημιά από την κρίση και έχουν χάσει τη δουλειά τους, έχουν χάσει τα μαγαζιά τους.
Οι τραπεζίτες παραμένουν στις διοικήσεις των τραπεζών που χρεοκόπησαν διότι το πρωτοφανές που συμβαίνει εδώ είναι η ανακεφαλαιοποίηση να γίνεται με ένα μίγμα κοινών μετοχών χωρίς δικαίωμα ψήφου.
Έλεγα, λοιπόν, ότι αυτή η ιδιοτέλεια αποτελεί μείζον κοινωνικό ζήτημα και επιβεβαιώνει τη θέση των τραπεζιτών σ’ αυτό που εμείς ονομάζουμε, τρίγωνο της αμαρτίας, στην πολιτική ζωή της χώρας, που στη μία άκρη του τριγώνου είναι το πολιτικό σύστημα και στην άλλη άκρη είναι οι τραπεζίτες.
Το πολιτικό σύστημα δίνει αφειδώς δισεκατομμύρια στις τράπεζες για να σωθούν οι τραπεζίτες και αυτοί με τη σειρά τους ενισχύουν στοχευμένα, συγκεκριμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης που είναι στην τρίτη γωνία του τριγώνου της αμαρτίας τα οποία με τη σειρά τους στηρίζουν το ετοιμόρροπο πολιτικό σύστημα.
Ποτέ στο παρελθόν τα συμφέροντα των τραπεζιτών δεν ήταν τόσο ασύμβατα με το γενικό κοινωνικό συμφέρον. Και οι προτάσεις που θα σας καταθέσω, ευθύς αμέσως, είναι προτάσεις που απελευθερώνουν από τη διαγραφή χρεών των νοικοκυριών προς τις τράπεζες, πόρους που θα διοχετευθούν στην κατανάλωση, δηλαδή, στην αναζωογόνηση της οικονομίας.
Έρχομαι στην ουσία των προτάσεων που καταθέτουμε. Ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς καταθέτει μία πρόταση, άμεσα εφαρμόσιμη. Δεν έχει να κάνει με το συνολικό μας σχεδιασμό τον οποίο έχουμε καταθέσει δημόσια και αφορά την κοινωνικοποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, ένα στόχο τον οποίο πιστεύουμε ότι μπορούμε να υλοποιήσει ένας νέος συνασπισμός εξουσίας με διαφορετικούς κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς. Αφορά μία άμεση παρέμβαση, ώστε να σταματήσει αυτό το σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, αυτή η μεγάλη κοινωνική αδικία που διαπράττεται με τον πακτωλό δημόσιου χρήματος στις τράπεζες την ίδια στιγμή που αυτές συνεχίζουν να εκβιάζουν και να κυνηγούν τους δανειολήπτες, δηλαδή τη συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών.
Πρώτον, η πρότασή μας, λοιπόν, αφορά τη ρύθμιση των δανειακών υποχρεώσεων των νοικοκυριών προς τις τράπεζες και περιλαμβάνει κάθε μορφής δανειακή υποχρέωση, ξεχωριστά δηλαδή, στεγαστικά δάνεια, επισκευαστικά δάνεια, καταναλωτικά – προσωπικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες και όρια υπεραναλήψεως.
Η πρότασή μας αυτή γίνεται με δεδομένο ότι ήδη οι προβλέψεις για τις επισφάλειες που έχουν υπολογισθεί από τις ίδιες τις τράπεζες καθώς επίσης και επιπρόσθετες που υπολογίσθηκαν από την BlackRock περιέχουν τα δάνεια που δε θα αποπληρωθούν από τα νοικοκυριά λόγω της μείωσης των εισοδημάτων που έχει προκαλέσει η μνημονιακή πολιτική.
Δεύτερο, ακόμη, και στην περίπτωση που δε θα προχωρήσουν άμεσα σε διαγραφές των μη εξυπηρετούμενων δανείων, θα αναγκαστούν, σε μικρό χρονικό διάστημα να το κάνουν, επειδή δεν μπορούν να εμφανίζουν στα χαρτοφυλάκια δανείων τους τα επισφαλή δάνεια.
Και τρίτο, διότι όπως προείπα, οι τράπεζες θα ανακεφαλαιοποιηθούν για τις επισφάλειές τους αυτές με μέρος από το πακέτο των 50 δις.
Προτείνουμε, λοιπόν:
Την ολική διαγραφή των χρεών προς τις τράπεζες όσων δανειοληπτών το ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα είναι κάτω από το όριο της φτώχειας (με βάση τα τελευταία επίσημα στοιχεία - Δελτίο Τύπου της ΕΛ.ΣΤΑΤ/ 3/1/2012– το χρηματικό όριο της φτώχειας ανέρχεται στο ετήσιο ποσό των 7.178 ευρώ κατά άτομο και σε 15.073 ευρώ για νοικοκυριά με δύο ενήλικες και δύο εξαρτώμενα παιδιά).
Τη μείωση των συνολικών δανειακών υποχρεώσεων προς τις τράπεζες ενός δανειολήπτη ή μιας οικογένειας, ώστε η μηνιαία καταβολή δόσεων σε όλες τις τράπεζες, να μην υπερβαίνει το 30% των μηνιαίων ατομικών ή οικογενειακών αποδοχών. Οι μειώσεις αυτές να γίνονται σε ετήσια βάση και να αναθεωρούνται στο τέλος του έτους έτσι ώστε να περιλαμβάνονται τυχόν μεταβολές στο συνολικό ετήσιο εισόδημα.
Για κάθε οικογενειακό εισόδημα που προέρχεται από σχέση μισθωτής εργασίας (πλήρους ή μερικής), συντάξεις και επιδόματα ανεργίας και το οποίο μειώθηκε εξαιτίας απόλυσης, απώλειας της οποιασδήποτε μορφής εργασίας ακουσίως, (κλείσιμο επιχειρήσεων, συγχώνευση κ.α.), άσκησης δημοσιονομικών περιοριστικών πολιτικών, κατάργησης επιδομάτων ανεργίας, μονομερούς νομοθετικής ή εργοδοτικής πρωτοβουλίας (μείωση ημερών εργασίας) να γίνεται απομείωση των δανειακών τους υποχρεώσεων σε ετήσια ή μηνιαία βάση αντίστοιχη της μείωσης των αποδοχών τους. Και για να το πω πιο κατανοητά, αν ένας δανειολήπτης έχει ξεκινήσει τη διαδικασία δανεισμού του, για παράδειγμα το 2007, το 2008, θα λαμβάνεται υπόψη η ονομαστική μείωση του εισοδήματός του από τη χρονολογία που πήρε το δάνειο μέχρι σήμερα και αντίστοιχου μεγέθους κούρεμα να γίνεται και στις δανειακές του υποχρεώσεις.
Και, τέλος, προτείνουμε, την εκλογίκευση των επιτοκίων, κυρίως στα καταναλωτικά/προσωπικά δάνεια, στις πιστωτικές κάρτες και στα όρια υπεραναλήψεως διότι είναι τουλάχιστον προκλητικό αυτό που συμβαίνει. Αυτοί που έχουν πάρει πάνω από 30 δις μέχρι σήμερα, από το 2008, να κυνηγάνε με εξευτελιστικούς όρους τους πολίτες για χρέη της τάξης των 150 ευρώ και να στέλνουν sms στα κινητά και να παίρνουν διαρκώς τηλέφωνα στα σπίτια και να εξευτελίζουν τους ανθρώπους για χρέη, και δεν αναφέρομαι σε μεγαλύτερα χρέη φυσικά όπου εκεί δεν είναι μόνο το θέμα της αξιοπρέπειας, είναι το θέμα της επιβίωσης.
Πρέπει να αποφασίσουμε ή θέλουμε μια κοινωνία όπου θα επιβιώνουν οι τραπεζίτες με το δημόσιο χρήμα και θα ορίζουν την πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου και θα διαλύσουν τον κοινωνικό ιστό ή θέλουμε να επιβιώσει η κοινωνία ρίχνοντας τα βάρη σ’ αυτούς που δημιούργησαν την κρίση.
Η πρότασή μας, λοιπόν, είναι πολύ συγκεκριμένη –επαναλαμβάνω αφορά το σήμερα– και θα επανέλθουμε. Μπορεί να μην ήρθε ο Πρωθυπουργός στην ερώτηση που καταθέσουμε αλλά θα επανέλθουμε.
Τέλος θα ήθελα να σας ενημερώσω και για τη δέσμευση που αναλαμβάνουμε ώστε να καταθέσουμε σύντομα προτάσεις για τη ρύθμιση των επιχειρηματικών δανείων.
Σας ευχαριστώ.»
ΠΑΝΟΣ ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Στη διάθεσή σας είναι και τα υπόλοιπα στελέχη που παρευρίσκονται εδώ πέρα για κάποιες διευκρινήσεις ή συγκεκριμενοποίηση προτάσεων.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ (Στέλεχος Eurobank και μέλος της ΟΤΟΕ): κοιτάξτε, η πρόταση γίνεται με βάση τα δεδομένα που παρέχει η Τράπεζα της Ελλάδος και η ΕΛ.ΣΤΑΤ. και επίσημοι φορείς της πολιτείας. Δεν έχουμε προσθέσει ή δεν έχουμε αφαιρέσει τίποτα. Και τι λένε αυτά τα στοιχεία:
Πρώτον, το 2008 χρονικό σημείο έναρξης της χρηματοπιστωτικής κρίσης η επίσημη ανεργία ήταν στο 8%. Το Νοέμβριο ανακοινώθηκε επίσημη ανεργία 21%, συν το γεγονός ότι δεν προσμετράται ένα μεγάλο ποσοστό ανεργίας που προσεγγίζει τα όρια της ανεργίας του ’63, κατανοείτε ότι τα εισοδήματα των εργαζομένων έχουν απομειωθεί δραματικά και εξ αυτού υπάρχει αδυναμία αποπληρωμής.
Δεύτερον, οι τράπεζες το 2000 με 2008 αυξάνανε κατ’ έτος το δανεισμό των νοικοκυριών στη στεγαστική και καταναλωτική πίστη κατά 30% κάθε έτος και έτσι από τα 10 δις φθάσαμε στα 110 δις.
Τρίτον, με ομολογία κορυφαίου τραπεζίτη της χώρας που περιλαμβάνεται σε επιστημονική του μελέτη, αναγνωρίζει ότι ο δανεισμός των νοικοκυριών, έγινε με βάση τις αισιόδοξες μελλοντικές προβλέψεις παρά το γεγονός ότι όλη τη δεκαετία υπήρχε έντονη πίεση για μείωση των εργατικών εισοδημάτων, αλλά ταυτόχρονα υπήρχε αύξηση του δανεισμού.
Μονάχα οι τραπεζίτες μπορούν να εξηγήσουν πως διατηρούσαν αυτή την αισιόδοξη πρόβλεψη ότι μπορούν να αποπληρωθούν τα δάνεια.
Τέλος, αξίζει να σας πει κανένας ένα νούμερο το οποίο δείχνει και τη συνολική στρεβλή ανάπτυξη της οικονομίας από το 1994, έτος απελευθέρωσης διακίνησης κεφαλαίων, ο ιδιωτικός και επιχειρηματικός δανεισμός και νοικοκυριών και επιχειρήσεων ήταν στο 30% του Α.Ε.Π. Το 2010 τρίτο έτος ύφεσης είχε φθάσει στο 111% ε, δεν μπορεί να σταθεί ούτε η οικονομία έτσι και φυσικά πολύ περισσότερο εκεί στοιχειοθετείται η απαίτησή μας για διαγραφή χρεών γιατί δεν μπορούν και τα νοικοκυριά να πληρώσουν δάνεια.
ΖΩΗ ΠΕΠΠΕΣ (Στέλεχος της ΕΤΕ και εκπρόσωπος της ΟΤΟΕ): Η υιοθέτηση μιας τέτοιας πρότασης, άμεσα βοηθά ιδιαίτερα εξυγιαντικά στη δυνατότητα ενός κόσμου να διώξει το βάρος των υποχρεώσεων, να εξασφαλιστούν πόροι που θα πέσουν στην οικονομία κ.λπ. από τη μια μεριά που ήδη τονίστηκε πριν αλλά από την άλλη μεριά σε συνδυασμό με την πρότασή μας και για τη μείωση των επιτοκίων, θα ξαναβάλει μπροστά και τη δυνατότητα ενός κόσμου να ξαναπάρει δάνεια. Διότι αυτή τη στιγμή δεν είναι μόνο ότι δε δίνουν οι τράπεζες, είναι ότι ένας κόσμος που βρίσκεται σε αυτό το καθεστώς δεν έχει τη δυνατότητα να έχει πρόσβαση στο «αγαθό» του δανεισμού. Αυτό πολλαπλασιάζει τη δυνατότητα να λειτουργήσει η οικονομία. Αν λοιπόν σήμερα με πολιτική ευθύνη δουν και άλλες δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτή την πρόταση, μπορεί να έχει άμεσα αποτελέσματα.
Από την άλλη μεριά εμείς τουλάχιστον στο χώρο των κινημάτων ήδη έχουμε θέσει ζήτημα και είναι σημαντικό το ό,τι ανοίγει από έναν πολιτικό χώρο όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, την ανάγκη να αναπτυχθούν κινήματα, δραστηριότητες που θα απαιτήσουν να υλοποιηθεί μια τέτοια πρόταση προς όφελος των νοικοκυριών, των εργαζομένων κ.λπ.
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
ΠΑΝΟΣ ΣΚΟΥΡΛΕΤΗΣ: Ο κ. Τσιγουρής.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΙΓΟΥΡΗΣ (MEGA): Θα ήθελα ένα σχόλιο για το ενδεχόμενο μείωσης του επιδόματος ανεργίας στα πλαίσια της δημοσιονομικής αναπροσαρμογής.
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Είναι και αυτό ένα ακόμη από τα πολλά πρωτοφανή και κραυγαλέα αντικοινωνικά μέτρα τα οποία παίρνει η κυβέρνηση και μάλιστα με διαδικασίες εξπρές σε κοινοβουλευτικό επίπεδο στα πλαίσια των υποχρεώσεών της στο δεύτερο μνημόνιο.
Είναι προφανές και αυτό είναι εκείνο το οποίο θέλουμε εμείς να καταθέσουμε ότι οι αποφάσεις αυτές όπως για παράδειγμα οι μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, οι καταργήσεις εισοδημάτων, η διάλυση του κοινωνικού κράτους, η μείωση ακόμη και του επιδόματος ανεργίας, όταν η ανεργία αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς και έχουμε πάνω από ένα εκατομμύριο ανέργους, είναι αποφάσεις που μας οδηγούν στη χρεοκοπία. Και σε τελική ανάλυση σε αποφάσεις που θα μας οδηγήσουν και στην έξοδο από την ευρωζώνη και την Ευρώπη.
Διότι πείτε μου εσείς μια ευρωπαϊκή χώρα η οποία να έχει διαλύσει τον κοινωνικό ιστό όπως διαλύεται τα δυο τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, που να μην έχει κοινωνικό κράτος, που να μην έχει Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας και Εργατική Εστία που να μην έχει επιδόματα ανεργίας αξιοπρεπούς διαβίωσης και που να φθάνουμε στο σημείο να συνωστίζονται –άκουγα χθες– 1.100 άνθρωποι στην Αλεξανδρούπολη για να πάρουν ένα κομμάτι φέτα και να φθάνουμε στο σημείο να βλέπουμε περιστατικά κοινωνικής τραγωδίας σαν το χθεσινό στην Κομοτηνή, τα οποία θα πολλαπλασιαστούν δυστυχώς το επόμενο διάστημα. Μας οδηγούν σε έναν κοινωνικό όλεθρο, έχουν ακέραια την ευθύνη και ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς διότι υπήρχαν εναλλακτικοί δρόμοι και ακόμη υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι απ’ αυτούς της υποτέλειας και της κοινωνικής διάλυσης και εμείς είμαστε βέβαιοι, αγαπητοί φίλοι, ότι τον Ιούνιο σε λίγους μήνες από σήμερα, έρχεται και νέο πακέτο μέτρων και γι’ αυτό θέλουν να επισπεύσουν να στήσουν κάλπες να προλάβουν το νέο πακέτο μέτρων.
Άρα για μας το δίλημμα και το διακύβευμα είναι σαφές. Κοινωνική πτώχευση, χρεοκοπία και αποικιοποίηση της Ελλάδας με συγκυβερνήτες τον κ. Βενιζέλο και τον κ. Σαμαρά ή ανατροπή του μνημονίου και νέος συνασπισμός εξουσίας που θα διεκδικήσει την κοινωνική συνοχή και την αξιοπρέπεια για τις Ελληνίδες και τους Έλληνες. Αυτό είναι το διακύβευμα.
ΔΑΦΝΗ ΣΦΕΤΣΑ: Ωστόσο ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς λένε και με χθεσινές τους δηλώσεις ότι αλλάζει το κλίμα στην Ευρώπη και διαφορετικά μας βλέπουν οι εταίροι μας. Νομίζετε ότι έτσι συμβαίνει;
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Να σας πω. κ. Σφέτσα, έχουν τώρα βάλει ένα ψεύτικο χαμόγελο στις συνεδριάσεις του Eurogrup, ένα τεχνητό χαμόγελο το οποίο το επιστράτευσαν γιατί γνωρίζουν ότι πρέπει να στηρίξουν τους δικούς τους ανθρώπους, την προσπάθεια να επιβιώσουν στην επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση. Και μόλις τελειώσει αυτή η αναμέτρηση το ψεύτικο αυτό χαμόγελο θα αντικατασταθεί με τις γνωστές εκφράσεις αμφισβήτησης, με τις γνωστές επιθετικές και απαξιωτικές εκφράσεις για τη χώρα και τον ελληνικό λαό που βλέπαμε όλο το προηγούμενο διάστημα από τους ηγέτες ή τους Υπουργούς των Οικονομικών στο Eurogroup.
Το ζητούμενο για εμάς ποιο είναι; Είναι το πού πηγαίνουμε. Πηγαίνουμε ολοταχώς στον κοινωνικό όλεθρο με στόχο το 2020 να έχουμε ένα χρέος στην καλύτερη των περιπτώσεων 129,5% του Α.Ε.Π.
Σήμερα με χρέος 120% του Α.Ε.Π. καμιά χώρα δεν μπορεί να δανειστεί. Γιατί να μπορεί το 2020 η Ελλάδα να δανειστεί. Άρα λοιπόν θα υποστούμε όλο αυτό τον κοινωνικό όλεθρο και το 2020 πάλι θα είμαστε εκτός αγορών. Αυτή είναι η προοπτική που προτείνουν τα δυο κόμματα που συγκυβερνούν και που θέλουν να διεκδικήσουν την ψήφο για να συγκυβερνήσουν και μετά τις εκλογές.
Επαναλαμβάνω, λύσεις υπάρχουν, τις έχουμε προτείνει.
Διαγραφή και του θεσμικού μέρους του χρέους, αναστολή πληρωμών προς τους πιστωτές, απ’ ευθείας δανεισμός από την ΕΚΤ, ευρωομόλογο. Δεν έχουν ακουστεί, δεν έχουν υιοθετηθεί αυτές οι λύσεις γιατί δεν έχουν υιοθετηθεί. Δεν έχουν υιοθετηθεί διότι το χρέος δεν είναι το πρόβλημά τους, θέλουν να παραμείνει υψηλό. Και θέλουν να παραμείνει υψηλό διότι αποτελεί μοχλό πίεσης και υποταγής και αν θέλετε μοχλό για να περάσουν αυτά τα σκληρά μέτρα που δημιουργούν όμως προϋποθέσεις πολύ μεγάλης κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο.
Συνεπώς, για να ολοκληρώσω την απάντηση, δεν ξαφνιαζόμαστε ούτε μπορεί να παραπλανηθούμε απ’ αυτά τα ψεύτικα χαμόγελα που είδαμε χθες, διότι το χαμόγελο έχει παγώσει στα χείλη της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμπολιτών μας που ζουν μια πρωτοφανή κόλαση. Και θα διεκδικήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να ανατρέψουμε αυτή την πολιτική και να δώσουμε δρόμους ελπίδας όχι μονάχα για την Ελλάδα αλλά και για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση που δυστυχώς βρίσκεται σε δρόμους που δε θα μπορούσε κανείς να φανταστεί ότι θα μπορεί να βρίσκεται η Ευρώπη που είχε και το δημοκρατικό κεκτημένο και σήμερα όλα αυτά αμφισβητούνται στα πλαίσια ενός σκληρού και βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού.
ΒΑΡΔΗΣ (TRT Θεσσαλική τηλεόραση) Αυτή τη στιγμή κύριε Πρόεδρε, γνωρίζετε ποιο είναι το ποσό που θα χάσουν οι τράπεζες αν εφαρμοστεί η πρόταση την οποία έχετε κάνει. Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να αντικαταστήσουν οι τράπεζες κάποιο μέρος από το ποσό αυτό;
ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΠΡΑΣ: Όπως είπα και εισηγητικά οι τράπεζες θα αναγκαστούν αυτές τις απαιτήσεις να τις διαγράψουν από τους ισολογισμούς τους, θα πάρουν χρήματα έναντι αυτών των απαιτήσεων τα οποία, σε τελική ανάλυση, τα πληρώνουν οι φορολογούμενοι και θα διεκδικήσουν κιόλας είτε οι ίδιες, είτε οι εισπρακτικές εταιρείες τα χρήματα αυτά από τους δανειολήπτες. Συνεπώς η πρότασή μας δε ζημιώνει τις τράπεζες, απλά είναι μια πρόταση που αίρει αυτή την πρωτοφανή αδικία, αυτό το πρωτοφανές σκάνδαλο. Και θα σας έλεγα και κάτι. Σε τελική ανάλυση είναι μια πρόταση που είναι θετική για την ίδια την οικονομία και για το ίδιο το τραπεζικό σύστημα. Διότι το τραπεζικό σύστημα με τέτοιους όρους ασθενείς, δεν μπορεί να λειτουργήσει υγιώς. Πώς μπορεί να λειτουργεί ένα τραπεζικό σύστημα, όταν γνωρίζει ότι έχει απαιτήσεις και κυνηγάει με τις εισπρακτικές εταιρείες δανειολήπτες οι οποίοι αντικειμενικά δεν μπορούν να ανταποκριθούν.
Άρα για να μπορέσει να λειτουργήσει υγιώς και το τραπεζικό σύστημα, πρέπει να γίνει το απαραίτητο εκείνο κούρεμα ούτως ώστε να διασφαλίσει και το τραπεζικό σύστημα ότι κάποιες απαιτήσεις μέσα στο όριο του εφικτού θα μπορέσει να τις εισπράξει. Η πρότασή μας λοιπόν είναι μια πρόταση ευεργετική για την οικονομία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα αν θέλουμε να λειτουργήσει σε υγιείς βάσεις, σε βάσεις ανταποδοτικότητας για το κοινωνικό σύνολο και όχι στη στρεβλή σημερινή βάση που αφορά την κερδοφορία και μόνο των μετόχων των τραπεζών που έχουν χρεοκοπήσει.
ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΥ ΚΕΡΑΣΙΝΑ (Διευθύντρια στέλεχος ΑΤΕ σε θέματα δανειοδότησης επιχειρήσεων): Σαν απάντηση σε αυτό το θέμα για το πόσο θα χάσουν οι τράπεζες. Ήδη οι τράπεζες υπολογίζεται μέχρι στιγμής να διαγράψουν αυτά τα επισφαλή δάνεια από το χαρτοφυλάκιό τους γιατί είναι υποχρεωμένες και από τους διεθνείς κανόνες. Με τα σημερινά δεδομένα γύρω στα 22 δις όμως υπάρχει το εξής δεδομένο ότι η BlackRock ήδη έχει υπολογίσει γύρω στα 15 με 16 δις που αυτά θα ανακεφαλαιοποιηθούν μέσω του πακέτου που έχει γίνει από τις τράπεζες.
Στην ουσία δηλαδή δε θα χάσουν οι τράπεζες από την πρόταση των ρυθμίσεων που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά οι τράπεζες ήδη θα καταγράψουν αυτές τις ζημιές. Αυτές οι ζημιές, όπως είπε και ο Πρόεδρος, που θα καταγράψουν οι τράπεζες εμείς προτείνουμε να ελαφρύνουμε τους δανειολήπτες, τα νοικοκυριά, γιατί αυτά υποφέρουν.
.jpg)
