Η τεχνολογική πρόοδος δεν είναι κακή. Κακό όμως είναι να την επιβάλλεις στον κόσμο δίχως εναλλακτική. Κάπως έτσι λοιπόν εδώ και ένα χρόνο μας έχουν κυριολεκτικά ζαλίσει με το ψηφιακό σήμα, το πόσο καλύτερα θα βλέπουμε τα κανάλια της προπαγάνδας και πως όποιος δεν προσαρμοστεί, δε θα μπορεί να απολαμβάνει τον ποιοτικό πλούτο των ελληνικών τηλεοπτικών σταθμών.
Βέβαια πάνω στην αγωνία ενός ποδοσφαρικού αγώνα ή μιας ταινίας τρόμου ελάχιστη σημασία δίνεις στο βαθμό ανάλυσης της εικόνας.
Θυμάμαι μια παλιά αφίσα της οργάνωσης “Λυκαβηττός” που έλεγε: τι του λείπει του ψωριάρη; Σκούφια με μεργαριτάρι!
Κάπως έτσι άκουσα δυο μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους που η τηλεόραση αποτελεί μια συντροφιά για αυτούς να συζητούν στη γειτονιά:
- Τι έκανες; Το έβαλες αυτό το κέρατο, το mveg, mpeg πως διάολο λέγεται;, ρώτησε ο ένας.
- Εδώ δεν έχουμε να φάμε, το mpeg μας μάρανε!, απήντησε ο άλλος.
Κάπως έτσι. Πέρα από τα χαράτσια, τα εκκαθαριστικά, τους λογαριασμούς, τις υποχρεώσεις, πρέπει να προσθέσεις κι ένα νέο μίνι χαράτσι για την τηλεόραση.
Υπάρχει φυσικά και η άλλη εναλλακτική λύση, να διατηρήσεις την τηλεόρασή σου ως διακοσμητικό στοιχείο. Άλλωστε η παρατεταμένη έκθεση στη θέα της έχει παρατηρηθεί πως ευθύνεται για μόνιμες εγκεφαλικές βλάβες! ΤΖΙ – ΤΖΙ – Α!
του Στρατή Μαζίδη